Kim był? - Urodził się dnia 16.VIII.1801 roku w Poznaniu, jako syn Michała i Marii z Jabłońskich. Początkowo, zgodnie z panującym podówczas zwyczajem uczył się w domu, później w poznańskim gimnazjum, które ukończył w 1818 roku, a następnie zgodnie z wolą rodziców rozpoczął studia agronomiczne w Akademii Rolniczej w Moeling pod Belinem jednak szybko, w grudniu 1821 roku przeniósł się na fakultet medyczny Uniwersytetu Berlińskiego. W celu pokrycia kosztów edukacji uzyskał stypendium hrabiego Tytusa Działyńskiego. Będąc niezwykle uzdolniony manualnie zdecydował się na studia w kierunku chirurgii. Już w czasie trzeciego roku studiów rozpoczął pracę nad atlasem anatomicznym układu naczyniowego człowieka z doskonałymi planszami litografowanymi w kolorze techniką wprowadzoną w 1826 roku przez Aloisa Senefeldera. Rysunki do nich wykonywał własnoręcznie z pedantyczną dokładnością. Było to dzieło dwujęzyczne: niemiecko-łacińskie, zaś sześć spośród plansz, było specjalnie składanych i miało blisko 1.5 m. długości. Po pierwszym sukcesie wydawniczym zdecydował się na opracowanie atlasu anatomii topograficznej dla chirurgów. Swoje dalsze kształcenie ukierunkował również w tym kierunku i rozpoczął studia m. in. u Christopha Wilhelma Hufelanda, Karla Ferdinanda Graefego oraz Johanna Nepomucena Rusta, którzy również popierali jego projekt. Atlas ukazał się w Berlinie w 1827 roku, jako dwutomowa monografia. Po ukończeniu w 1825 roku zajęć przewidzianych programem studiów Ludwik Bierkowski natychmiast zdał przepisane egzaminy. Po dwuletnim okresie dalszej pracy i zdobywania wiedzy pod okiem Karla Ferdinanda Graefego odbył podróż naukową po Europie odwiedzając m. in. Halle, Getyngę, Heidelberg, Monachium oraz Wrocław. Józef Bieliński wspomina także o jego podróży naukowej do Francji, gdzie nawiązał kontakty m. in. z wybitnych chirurgów Jacquesem Lisfrac. Dnia 2. II. 1828 roku uzyskał stopień doktora filozofii w Jenie, zaś po roku dnia 19. V. 1829 roku – doktorat medycyny i chirurgii w Lipsku na podstawie dysertacji „Moschi historiam naturalem et medicam”. Chcąc uzyskać prawo wykonywania zawodu na terenie cesarstwa rosyjskiego jesienią 1830 roku zdał również egzamin w Wilnie w celu dopełnienia formalności niezbędnych w tym kierunku i uzyskał „…patent na medyka, chirurga i operatora…”. Przez krótki okres czasu przebywał w Warszawie, gdzie również uzyskał potwierdzenie prawa wykonywania zawodu, a następnie udał się do Krakowa, gdzie objął katedrę chirurgii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jednak wczesną wiosną 1831 roku znów przybył do Warszawy na pomoc rannym i chorym w czasie wojny polsko-rosyjskiej. Pracował, jako lekarz w szpitalu mieszczącym się w koszarach Gwardii Koronnej na Żoliborzu. Towarzyszyła mu grupa studentów, którzy pracowali pod jego nadzorem. Za swoją działalność został odznaczony krzyżem Virtuti Militari.
Po powrocie do Krakowa, początkowo zmagał się z epidemią cholery, tworząc dla chorych specjalny izolowany szpital w obrębie Wawelu, a następnie zajął się reformowaniem katedry chirurgii, powiększył klinikę oraz przeprowadził niezbędne prace remontowe. Dla celów dydaktycznych stworzył specjalny gabinet anatomopatologiczny, w którym zgromadził bogatą kolekcję eksponatów. W celu pomocy najuboższym mieszkańcom Krakowa i okolic stworzył ambulatorium, gdzie konsultacje udzielane były bezpłatnie.
Interesował się rozwojem chirurgii i wprowadzaniem nowych technik w medycynie, stąd jako pierwszy przeprowadził w Polsce operację w znieczuleniu eterowym.
Zmarł na raka wątroby 27. IV. 1860 roku do ostatnich chwil pracując czynnie naukowo i konsultując pacjentów w szpitalu.
Zajmując się dydaktyką i prowadząc praktykę lekarską nie zaniedbał ożywionej działalności pisarskiej. Był redaktorem pierwszego ukazującego się w Krakowie czasopisma medycznego „Rocznika Obejmującego Zdanie Sprawy z Czynności Kliniki Chirurgicznej” oraz całego szeregu doniesień kazuistycznych jak również podręczników, a także prac naukowych.
Ludwik Bierkowski będąc doskonałym dydaktykiem zdawał sobie sprawę z tego jak istotną rolę odgrywa zachowanie równowagi pomiędzy wiedzą ogólną, czy nawet akademicką, a właściwym rozwojem fizycznym. Jej brak odbija się, bowiem negatywnie na rozwoju społeczeństwa. Działania, jakie podejmował w tym kierunku początkowo koncentrowały się na zachętach do wycieczek krajoznawczych oraz wypraw w mało jeszcze poznane pod względem walorów turystyczno-krajoznawczych Tatry. Ślad po tym pozostał w archiwum tematycznym Zofii i Witolda Paryskich, gdzie wśród innych materiałów źródłowych gromadzonych przez Ośrodek Dokumentacji Tatrzańskiej Tatrzańskiego Parku Narodowego znajduje się portret Ludwika Bierkowskiego z odpowiednimi adnotacjami na odwrocie. Współpracował również z działającym od 1817 roku prototypem studium wychowania fizycznego przy uniwersytecie gdzie prowadzono lekcje szermierki, tańca oraz pływania. Dla potrzeb studentów, przypuszczalnie własnym kosztem, reaktywował kurs szermierki zawieszony po roku 1826.
Jednak najpełniejszy wyraz dał swoim ideom w pracy zatytułowanej „Kilka słów o ważności, potrzebie i użytku gimnastyki”, jaka ukazała się drukiem w 1837 roku.
Deklaracja dostępności Wilanów dla Młodych Talentów
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie zobowiązuje się zapewnić dostępność swojej strony internetowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Oświadczenie w sprawie dostępności ma zastosowanie do strony internetowej Wilanów dla Młodych Talentów.
Data publikacji strony internetowej:
Data ostatniej istotnej aktualizacji:
Status pod względem zgodności z ustawą
Strona internetowa jest niezgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych z powodu niezgodności lub wyłączeń wymienionych poniżej.
Treści niedostępne
Brak opisów alternatywnych do treści nietekstowych (np. zdjęć i ilustracji). Brakujące opisy są systematycznie uzupełniane. (1.1.1, A)
Treści na stronie nie mają jasnej struktury (nieprawidłowe użycie znaczników semantycznych) (1.3.1, A)
Strona jest oparta na tabeli i przez to nie jest zrozumiała dla osób z niepełnosprawnością wzroku (1.3.2, A)
Miejscami nie jest zapewniony wystarczający kontrast minimalny. (1.4.3, AA)
Przy powiększeniu do 200% tekst źle się wyświetla i w ogóle nie ma możliwości odczytania tekstu po prawej stronie (1.4.4, AA)
Jednoznakowych skrótów klawiszowych nie można wyłączyć ani przemapować. (2.1.4, A)
Brak możliwości pominięcia pewnych bloków strony. Nie działają skróty klawiaturowe. (2.4.1, A)
Tytuł jest identyczny na podstronach i na stronie głównej. (2.4.2, A)
Nie wszystkie elementy aktywne są opisane albo nie zawsze opis jest jednoznaczny. (2.4.4, A)
Stronę w danym serwisie można zlokalizować tylko za pomocą jednego sposobu. (2.4.5, AA)
Brak nagłówków (2.4.6, AA)
Brak znacznika lang="pl" (3.1.1, A; 3.1.2, AA)
Brak identyfikatorów bądź unikalnych identyfikatorów. (4.1.1, A)
Przygotowanie deklaracji w sprawie dostępności
Deklarację sporządzono dnia:
Deklarację została ostatnio poddana przeglądowi i aktualizacji dnia:
Deklarację sporządzono na podstawie oceny podmiotu zewnętrznego przeprowadzonej przez Spółdzielnia Socjalna FADO.
Informacje zwrotne i dane kontaktowe
Za rozpatrywanie uwag i wniosków odpowiada: Maria Zielińska.
E-mail: mzielinska@muzeum-wilanow.pl
Telefon: 785905734
Każdy ma prawo:
zgłosić uwagi dotyczące dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
zgłosić żądanie zapewnienia dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
wnioskować o udostępnienie niedostępnej informacji w innej alternatywnej formie.
Żądanie musi zawierać:
dane kontaktowe osoby zgłaszającej,
wskazanie strony lub elementu strony, której dotyczy żądanie,
wskazanie dogodnej formy udostępnienia informacji, jeśli żądanie dotyczy udostępnienia w formie alternatywnej informacji niedostępnej.
Rozpatrzenie zgłoszenia powinno nastąpić niezwłocznie, najpóźniej w ciągu 7 dni. Jeśli w tym terminie zapewnienie dostępności albo zapewnienie dostępu w alternatywnej formie nie jest możliwe, powinno nastąpić najdalej w ciągu 2 miesięcy od daty zgłoszenia. Jeżeli zapewnienie dostępności cyfrowej nie będzie możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji. W przypadku, gdy podmiot publiczny odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego sposobu dostępu do informacji, wnoszący żądanie może tą samą drogą złożyć skargę w sprawie zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub elementu strony internetowej.
Parking i najbliższy przystanek znajdują się w odległości ok.
300 m od pałacu.
Z pobliskich przystanków autobusowych oraz
parkingu do pałacu prowadzi kilka dróg. Bezpośrednio do muzeum
dochodzi się po nierównej nawierzchni, która częściowo składa
się z kamieni polnych (tzw. kocie łby), częściowo jest to
nawierzchnia HanseGrand.
Ze strony muzeum można pobrać plan pałacu i ogrodów z
zaznaczonymi trudnościami oraz udogodnieniami
architektonicznymi. Na planie zaznaczone są najwygodniejsze
trasy dojścia do pałacu z najbliższych przystanków autobusowych
oraz z parkingu.
Najdogodniejszym przejściem są pasy z sygnalizacją świetlną
znajdujące się przy barze McDonald. Przechodzimy na drugą stronę
ulicy, dochodzimy do ogrodzenia, po czym kierujemy się w prawo i
cały czas idziemy prosto chodnikiem. Po drodze po lewej stronie
mijamy szereg budynków oraz kościół, za którym zaczyna się
teren muzeum.
Opis dojścia z pętli autobusowej do kasy a następnie do pałacu
dostępny jest również w formacie tekstowym oraz jako opis
słowny w formacie mp3.
Kasa muzeum znajduje się w budynku przy ul. St. Kostki Potockiego.
Do środka wchodzi się po schodach. Dla osób z trudnościami w
poruszaniu się przed kasą umieszczony jest słupek ze specjalnym
przyciskiem. Po naciśnięciu przycisku pracownik kasy zgłosi się
do Państwa.
Wejście do pałacu dostępne dla osób z niepełnosprawnością
ruchową znajduje się w prawym skrzydle pałacu (od Sieni
Zielonej).
Dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich dostępne są
parter pałacu oraz park. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi
ułatwiającymi wjazd i wyjazd z pałacu oraz poruszanie się po
parterze pałacowym. WAŻNE! Ze względu na historyczny charakter
miejsca jeszcze nie wszystkie progi zostały usunięte, a długość
ramp, jakie możemy zastosować w obecnych warunkach, pozwala na
osiągnięcie kąta nachylenia przy wjeździe i wyjeździe
wynoszącego 24%.
Uwaga! Ze względu na przejściowe trudności techniczne osoby
poruszające się na wózkach elektrycznych czasowo nie mają
możliwości wjazdu do pałacu. Niedogodności zostaną jak
najszybciej usunięte.
Pierwsze piętro pałacu i Sala Uczt oraz poziom -1 nie są dostępne
dla osób z niepełnosprawnością ruchową, w szczególności
poruszających się na wózkach.
W każdym pomieszczeniu w pałacu znajduje się krzesło, z którego
może skorzystać osoba potrzebująca odpoczynku.
W Galerii Północnej, Galerii Południowej oraz w Salonie Malinowym
przygotowane zostały dodatkowe miejsca do siedzenia.
Toaleta dostosowana do potrzeb osób poruszających się na wózkach
inwalidzkich znajduje się w Ogrodzie Różanym.
Do budynku i wszystkich jego pomieszczeń można wejść z psem
asystującym i psem przewodnikiem.
Oranżeria
Dla osób zwiedzających dostępny jest wyłącznie poziom 0.
Do wejścia dla zwiedzających prowadzą stopnie o łącznej
wysokości 36 cm. Dodatkowo przy wejściu znajduje się próg o
wysokości 6 cm. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi
ułatwiającymi wjazd i wyjazd z Oranżerii.
Przestrzeń w Oranżerii jest duża i dostępna dla osób
poruszających się na wózkach inwalidzkich.
Pompownia
Budynek Pompowni nie jest dostępny dla osób poruszających się na
wózkach inwalidzkich.
Do budynku prowadzi droga pokryta nierówną nawierzchnią.
Przestrzeń przed budynkiem jest wyłożona kostką granitową o
łupanej nawierzchni.
Przed drzwiami wejściowymi znajduje się próg o wysokości 7 cm.
Wewnątrz budynku ze strefy wejściowej do głównej powierzchni
Pompowni, w której odbywają się warsztaty, prowadzą schody (do
pokonania jest 85 cm). W chwili obecnej nie ma możliwości
pokonania tych schodów. Zgodnie z zaleceniami audyty rozważany
jest montaż podnośnika.
Villa Intrata
Dojście do budynku wyłożone jest nierówną nawierzchnią –
granitowa kostka o powierzchni łupanej.
Budynek Villi Intraty nie jest dostępny dla osób poruszających
się na wózkach inwalidzkich z powodu schodów, które znajdują
się przy każdym z trzech wejść do budynku.
Dla budynku został wykonany audyt dostępności architektonicznej i
pracujemy nad wdrożeniem optymalnego rozwiązania.
