Stanisław Kostka Potocki, Jacques Louis David, 1781, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Główna Konkurs Sport i rekreacja Moda i obyczaje XVII w. Moda i obyczaje XVIII w. Moda i obyczaje XIX w. Sztuka krawiectwa
Konkurs
Gala
Laureaci
Regulamin
REKONSTRUKCJE – karta zgłoszeniowa
Opisy ubiorów i wykroje
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
Laureaci i finaliści
Jury w składzie: Magdalena Bialic Elżbieta Dunin-Wąsowicz, Monika Janisz, Ewa Orlińska-Mianowska, Olga Skoczylas postanowiło przyznać następujące nagrody:
Laureaci konkursu na rekonstrukcję ubioru rekreacyjnego od XVII do początku XX wieku
Grzegorz Biesik - I nagroda
Praca Grzegorza Biesika, laureata pierwszej nagrody, powstała, na co wskazuje dołączony opis, z „miłości do mody męskiej”. Autor już po raz drugi (był także laureatem poprzedniej edycji konkursu na rekonstrukcję ubioru dziecięcego, zajmując 1. miejsce), udowodnił, że dyskretna elegancja, klasyka i perfekcyjne wykonanie zawsze robią ważnienie. Przedmiotem jego rekonstrukcji był pochodzący ze zbiorów Metropolitan Museum of Art w Nowym Yorku męski ubiór na rower, tzw. Norfolk suit, z lat 1890–1900. Ten złożony z charakterystycznej marynarki oraz spodni o zwężonych nogawkach strój był w tym okresie noszony także jak ubiór turystyczny, do jazdy konnej i na polowanie. Autora, jak przyznał w przesłanych materiałach, do wyboru tego stroju skłoniła pasja do studiowania tajników klasycznej męskiej mody. Jest to doskonale widoczne w pracy konkursowej, która nie tylko w kroju i deatalach, ale także w rodzaju tkaniny jest niezwykle bliska oryginałaowi. Także opracowanie autora potwierdza, że zna on wiele sekretów mody i wie, jak ważny jest każdy szczegół i precyzja w krawiectwie męskim. Elegancja tej konkursowej pracy wyraża się w tym samym stopniu w konstrukcji, dopracowanych detalach, odpowiednio dobranych tkaninach, a przede wszystkim w nadających formę całości sztywnikach i wypełnieniach. W pracy i dodatkach zwaraca uwagę precyzyjne szycie ręczne, perfekcyjna forma, a także wyczucie elegancji widoczne w doborze datali. Załączone do ubioru szelki, wykonane przez mamę autora, zdobi niezwykle elegancki monogram, a kamizelkę – historyczne klamerki. W tych szczegółach, jak i w opisie procesu tworzenia, autor zdradza dużą wiedzę z zakresu materiałoznastwa oraz rzetelne podejście do rekonstruktorskiego zadania, co zostało docenione przez jury. Wszyskie przesłane na konkurs elementy składające się na ubiór cyklisty zostały ocenione wysoko, zarówno uszyte z angielskiego kracistego tweedu marynarka, kamizelka i spodnie, jak i biała koszula z lnianego płótna i kalesony z bawełnianej dzianiny oraz haftowane szelki i wykończony skórą krawat. O jakości pracy świadczyły także: staranne szwy wykonane jedwabną nicią, wykończenie dziurek muliną oraz rogowe guziki. Zauważony został także świadczący o doskonałej znajomości historii mody męskiej dopinany do koszuli kołnierzyk, wykonany własnoręcznie. Ważnym szczegółem były wspaniale wyglądające skórzane buty z 1900 roku, które odświeżył szewc, postępując jak muzealny konserwator i nadając skórze blask, pozostawiając przy tym szlachetne ślady zużycia.
Dominika Wasiak - II nagroda
Laureatka drugiego miejsca, Dominika Wasiak, podjęła się rekonstrukcji ubioru na plażę z lat ok. 1864–1867 ze zbiorów Los Angeles County Museum of Art. Jej przystąpienie do konkursu było wynikiem rozwijającej się pasji do szycia połączonej z zainteresowaniem historią mody. Jak sama opisuje w załączonym do pracy tekście, szyjąc plażową suknię i ukrytą pod nią bieliznę odbywała podróż w czasie, która okazała się długa i wyboista. Jednak to dzięki niej poznała techniki historycznego szycia, nauczyła się cierpliwości i pokory, i upewniła w obranej drodze. Mimo wierności historycznemu pierwowzorowi, w pracy widoczna jest indywidualność i wyobraźnia młodej projektantki odzieży. Przejawia się ona w pomyśle nadania kolorystycznej jedności wierzchniemu ubiorowi, jak i bieliźnie ozdobionej delikatnym floralnym haftem w tym samym kolorze co ubiór wierzchni. Sygnujące ubiór pieczątki i staranne wykończenie spódnicy potwierdzają, jak inspirujące może być przyglądanie się z bliska historycznym ubiorom, jak i wszelkim źródłom wiedzy udostępnionym przez organizatorów konkursu. Dominikę Wasiak, podobnie jak laureata 1. miejsca wsparła mama, w tym wypadku wykonując na drutach bawełniane pończochy. Suknia jest także bardzo bliska oryginałowi, a wzbogacające ją akcesoria nadają jej bardziej indywidualny rys.
Adam Krzepkowski - III nagroda
Laureatem III miejsca został Adam Krzepkowski, który wykonał rekonstrukcję ubioru do szermierki na podstawie dubletu z ok. 1580 roku z kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. W tym wypadku ubiór powstał także z pasji do szermierki i jej historii, co widoczne jest w opracowaniu autora dołączonym do dubletu. Rekonstruktorskie doświadczenie i znajomość tego środowiska pozwoliła mu zaprosić do współpracy pasjonatów obeznanych z historycznymi tajnikami rzemiosła: autora rekonstrukcji obuwia – Jana Ledwonia, rękawic – Adama Ledwonia oraz autora rekonstrukcji miecza – Jana Kołodzieja. Z interesującego opracowania rekonstrukcji możemy dowiedzieć się wiele o technologii wytwarzania irchy, ewolucji ubiorów do fechtunku i rozwiązaniu trudnych rekonstruktorskich problemów, jakie nastręczało uszycie wamsa. To, jak zauważa sam autor, „dzieło sztuki krawieckiej” ma na sobie historyczne ślady ćwiczebnych pchnięć, które są cennym świadectwem przeszłości, podobnie jak wspaniałe, szmuklerskiej roboty guziki. Na nagrodzony strój wraz z dołączonymi elementami składają się nie tylko umiejętności i wiedza autora, ale także wiedza i doświadczenie jego kolegów z rekonstruktorskiego środowiska. Warta podkreślenia jest w tej pracy, poza jej niezaprzeczalnymi estetycznymi walorami, ukryta za nią wiedza autora i znajomość literatury dotyczącej dawnego rzemiosła i jego technik.
Julia Krywult - III nagroda
Jakość prac konkursowych skłoniła organizatorów, by przyznać jeszcze jedną III nagrodę, którą otrzymała Julia Krywult, młoda autorka rekonstrukcji ubioru z portretu Aleksandry i Izabeli Potockiej autorstwa Carla Labruzziego z 1788 roku ze zbiorów Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie. Rekonstruktorka przy realizacji pracy korzystała z przygotowanych przez organizatorów konkursu materiałów. Jak zwierzyła się w swoim opracowaniu, szycie było dla niej wielkim wyzwaniem, które podjęła z miłości do historycznych ubiorów. Praca ta była dla niej także okazją do doskonalenia się w szyciu ręcznym. Podczas całej pracy nad rekonstruowanym ubiorem wspierała ją merytorycznie z dużym oddaniem pani Jadwiga Marcinów, jej nauczycielka.
Wyróżnienia
Klaudia Anuszczyk
Jury w tegorocznej edycji wyróżniło Klaudię Anuszczyk, która uszyła rekonstrukcję ubioru do jazdy konnej z lat 1880–1883 ze zbiorów Metropolitan Museum of Art. Do wyboru tej rekonstrukcji skłoniła ją jeździecka pasja, dlatego przymierzała szyty przez siebie stanik próbując odgadnąć, jak czuły się amazonki dosiadające konia w podobnych ubiorach. Zapał autorki do poznawania historii widoczny jest w każdym odtworzonym detalu pracy, także w ukrytym pod stanikiem gorsecie, który powstawał blisko miesiąc. Wśród niewidocznych szczegółów stroju, na które należy zwrócić uwagę są guziki – rogowe oraz samodzielnie obciągnięte wełną. Detale te sprawiają, że całość wygląda szlachetnie i autentycznie zarazem.
Janina Alicja Błaszkowska
Wyróżniona została także rekonstrukcja Janiny Alicji Błaszkowskiej, która odtworzyła ubiór do jazdy na łyżwach z lat 1863–1867 ze zbiorów The Metropolitan Museum of Art. Ubiór łyżwiarki, przyciąga uwagę kolorem tkaniny, formą kroju i starannym wykończeniem. Choć jego barwa nieco różni się od oryginału, to jednak doskonale harmonizuje z charakterem łyżwiarskiego stroju z XIX wieku. Ważnym dopełnieniem są tu łyżwy, które ze względu na czas powstania można traktować jak obiekt muzealny.
Zuzanna Pydzik
Wyróżniona została także rekonstrukcja Zuzanny Pydzik na podstawie Portretu chłopca z piłką golfową Wybranda de Geest z 1631 (Rijksmuseum, Amsterdam). Odtworzony przez Zuzannę Pydzik siedemnastowieczny ubiór chłopca grającego w golfa, to efekt wielu przemyśleń autorki o strukturach tkanin i pasmanterii oddanych na portrecie. Taka interpretacja jest niezwykle trudna, gdyż zdajemy się na nasze wrażenia o odtwarzanym w sposób malarski przedmiocie. W tym wypadku rekonstruktorka odczytała przedstawioną przez artystę tkaninę wamsa jako brokat. Odtworzyła go dużym wysiłkiem wykorzystując swoją wiedzę, co zasługuje na uznanie.
Joanna Zacny
Ostatnim z wyróżnionych jest strój kąpielowy uszyty na podstawie fotografii z początku XX wieku. Jego autorka, Joanna Zacny, bardzo starannie dobrała tkaniny, z uważnością prześledziła każdy detal ubioru, historię mody i obyczajów tego czasu. W pracy wsparła ją także babcia, która z wielką starannością odtworzyła haft, dodający całości stylu i elegancji. W dołączonym do pracy opracowaniu Joanna Zacny, napisała ważne dla organizatorów słowa o tym, że udział w konkursie był dla niej cennym doświadczeniem doskonalącym umiejętności i poszerzającym wiedzę oraz sprawiającym, że zyskała pewność siebie i utwierdziła się w swoich planach na przyszłość.
© Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie 2020. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Deklaracja dostępności Wilanów dla Młodych Talentów

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie zobowiązuje się zapewnić dostępność swojej strony internetowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Oświadczenie w sprawie dostępności ma zastosowanie do strony internetowej Wilanów dla Młodych Talentów.

  • Data publikacji strony internetowej:
  • Data ostatniej istotnej aktualizacji:

Status pod względem zgodności z ustawą

Strona internetowa jest niezgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych z powodu niezgodności lub wyłączeń wymienionych poniżej.

Treści niedostępne

  • Brak opisów alternatywnych do treści nietekstowych (np. zdjęć i ilustracji). Brakujące opisy są systematycznie uzupełniane. (1.1.1, A)
  • Treści na stronie nie mają jasnej struktury (nieprawidłowe użycie znaczników semantycznych) (1.3.1, A)
  • Strona jest oparta na tabeli i przez to nie jest zrozumiała dla osób z niepełnosprawnością wzroku (1.3.2, A)
  • Miejscami nie jest zapewniony wystarczający kontrast minimalny. (1.4.3, AA)
  • Przy powiększeniu do 200% tekst źle się wyświetla i w ogóle nie ma możliwości odczytania tekstu po prawej stronie (1.4.4, AA)
  • Jednoznakowych skrótów klawiszowych nie można wyłączyć ani przemapować. (2.1.4, A)
  • Brak możliwości pominięcia pewnych bloków strony. Nie działają skróty klawiaturowe. (2.4.1, A)
  • Tytuł jest identyczny na podstronach i na stronie głównej. (2.4.2, A)
  • Nie wszystkie elementy aktywne są opisane albo nie zawsze opis jest jednoznaczny. (2.4.4, A)
  • Stronę w danym serwisie można zlokalizować tylko za pomocą jednego sposobu. (2.4.5, AA)
  • Brak nagłówków (2.4.6, AA)
  • Brak znacznika lang="pl" (3.1.1, A; 3.1.2, AA)
  • Brak identyfikatorów bądź unikalnych identyfikatorów. (4.1.1, A)

Przygotowanie deklaracji w sprawie dostępności

  • Deklarację sporządzono dnia:
  • Deklarację została ostatnio poddana przeglądowi i aktualizacji dnia:

Deklarację sporządzono na podstawie oceny podmiotu zewnętrznego przeprowadzonej przez Spółdzielnia Socjalna FADO.

Informacje zwrotne i dane kontaktowe

  • Za rozpatrywanie uwag i wniosków odpowiada: Maria Zielińska.
  • E-mail: mzielinska@muzeum-wilanow.pl
  • Telefon: 785905734

Każdy ma prawo:

  • zgłosić uwagi dotyczące dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
  • zgłosić żądanie zapewnienia dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
  • wnioskować o udostępnienie niedostępnej informacji w innej alternatywnej formie.

Żądanie musi zawierać:

  • dane kontaktowe osoby zgłaszającej,
  • wskazanie strony lub elementu strony, której dotyczy żądanie,
  • wskazanie dogodnej formy udostępnienia informacji, jeśli żądanie dotyczy udostępnienia w formie alternatywnej informacji niedostępnej.

Rozpatrzenie zgłoszenia powinno nastąpić niezwłocznie, najpóźniej w ciągu 7 dni. Jeśli w tym terminie zapewnienie dostępności albo zapewnienie dostępu w alternatywnej formie nie jest możliwe, powinno nastąpić najdalej w ciągu 2 miesięcy od daty zgłoszenia. Jeżeli zapewnienie dostępności cyfrowej nie będzie możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji. W przypadku, gdy podmiot publiczny odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego sposobu dostępu do informacji, wnoszący żądanie może tą samą drogą złożyć skargę w sprawie zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub elementu strony internetowej.

Skargi i odwołania

Po wyczerpaniu wskazanej procedury skargę można złożyć również do Rzecznika Praw Obywatelskich.

Dostępność architektoniczna

Pałac
  • Parking i najbliższy przystanek znajdują się w odległości ok. 300 m od pałacu.
    Z pobliskich przystanków autobusowych oraz parkingu do pałacu prowadzi kilka dróg. Bezpośrednio do muzeum dochodzi się po nierównej nawierzchni, która częściowo składa się z kamieni polnych (tzw. kocie łby), częściowo jest to nawierzchnia HanseGrand. 
  • Ze strony muzeum można pobrać plan pałacu i ogrodów z zaznaczonymi trudnościami oraz udogodnieniami architektonicznymi. Na planie zaznaczone są najwygodniejsze trasy dojścia do pałacu z najbliższych przystanków autobusowych oraz z parkingu.
  • Najdogodniejszym przejściem są pasy z sygnalizacją świetlną znajdujące się przy barze McDonald. Przechodzimy na drugą stronę ulicy, dochodzimy do ogrodzenia, po czym kierujemy się w prawo i cały czas idziemy prosto chodnikiem. Po drodze po lewej stronie mijamy szereg budynków oraz kościół, za którym zaczyna się teren muzeum.
  • Opis dojścia z pętli autobusowej do kasy a następnie do pałacu dostępny jest również w formacie tekstowym oraz jako opis słowny w formacie mp3.
  • Kasa muzeum znajduje się w budynku przy ul. St. Kostki Potockiego. Do środka wchodzi się po schodach. Dla osób z trudnościami w poruszaniu się przed kasą umieszczony jest słupek ze specjalnym przyciskiem. Po naciśnięciu przycisku pracownik kasy zgłosi się do Państwa.
  • Wejście do pałacu dostępne dla osób z niepełnosprawnością ruchową znajduje się w prawym skrzydle pałacu (od Sieni Zielonej).
  • Dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich dostępne są parter pałacu oraz park. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi ułatwiającymi wjazd i wyjazd z pałacu oraz poruszanie się po parterze pałacowym. WAŻNE! Ze względu na historyczny charakter miejsca jeszcze nie wszystkie progi zostały usunięte, a długość ramp, jakie możemy zastosować w obecnych warunkach, pozwala na osiągnięcie kąta nachylenia przy wjeździe i wyjeździe wynoszącego 24%.
  • Uwaga! Ze względu na przejściowe trudności techniczne osoby poruszające się na wózkach elektrycznych czasowo nie mają możliwości wjazdu do pałacu. Niedogodności zostaną jak najszybciej usunięte.
  • Pierwsze piętro pałacu i Sala Uczt oraz poziom -1 nie są dostępne dla osób z niepełnosprawnością ruchową, w szczególności poruszających się na wózkach.
  • W każdym pomieszczeniu w pałacu znajduje się krzesło, z którego może skorzystać osoba potrzebująca odpoczynku.
  • W Galerii Północnej, Galerii Południowej oraz w Salonie Malinowym przygotowane zostały dodatkowe miejsca do siedzenia.
  • Toaleta dostosowana do potrzeb osób poruszających się na wózkach inwalidzkich znajduje się w Ogrodzie Różanym.
  • Do budynku i wszystkich jego pomieszczeń można wejść z psem asystującym i psem przewodnikiem.
Oranżeria
  • Dla osób zwiedzających dostępny jest wyłącznie poziom 0.
  • Do wejścia dla zwiedzających prowadzą stopnie o łącznej wysokości 36 cm. Dodatkowo przy wejściu znajduje się próg o wysokości 6 cm. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi ułatwiającymi wjazd i wyjazd z Oranżerii.
  • Przestrzeń w Oranżerii jest duża i dostępna dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.
Pompownia
  • Budynek Pompowni nie jest dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.
  • Do budynku prowadzi droga pokryta nierówną nawierzchnią. Przestrzeń przed budynkiem jest wyłożona kostką granitową o łupanej nawierzchni.
  • Przed drzwiami wejściowymi znajduje się próg o wysokości 7 cm.
  • Wewnątrz budynku ze strefy wejściowej do głównej powierzchni Pompowni, w której odbywają się warsztaty, prowadzą schody (do pokonania jest 85 cm). W chwili obecnej nie ma możliwości pokonania tych schodów. Zgodnie z zaleceniami audyty rozważany jest montaż podnośnika.
Villa Intrata
  • Dojście do budynku wyłożone jest nierówną nawierzchnią – granitowa kostka o powierzchni łupanej.
  • Budynek Villi Intraty nie jest dostępny dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich z powodu schodów, które znajdują się przy każdym z trzech wejść do budynku.
  • Dla budynku został wykonany audyt dostępności architektonicznej i pracujemy nad wdrożeniem optymalnego rozwiązania.
stat