To, że w dyscyplinie owej od początku chodziło bardziej o atmosferę sprzyjającą „amorom” niż samą rekreację (co od razu zauważyli satyrycy „Puncha”) jest mała sylwetka Kupidynka w czerwonych pończoszkach trzymającego mallets w ręku i przyglądającego się z ciekawością grającym parom. Owe litografie zamieszczane w „Punchu” są interesujące również dlatego, że ukazują jak wyglądały ówczesne stroje noszone w czasie tej gry. Wszystkie kobiety ukazane na ilustracjach z „Punch`a” ubrane są w suknie z szerokimi spódnicami rozpiętymi na obszernych krynolinach, które były w tym okresie w modzie. Suknie te mają staniki zapięte wysoko pod szyję oraz długie, luźne rękawy w nadgarstku ujęte w wąski mankiet. Zwykle są w jasnych, pastelowych kolorach a szyto je najczęściej z lekkich materiałów takich jak bawełna, gaza czy mora. Obok materiałów gładkich modne były również tkaniny kwieciste, prążkowane i kraciaste. Suknie, w których ukazane zostały ówczesne wielbicielki krokieta, można uznać za nieoficjalne, lekkie stroje, które kobiety mogły wtedy nosić w czasie pobytu na wsi, nad morzem czy wycieczki za miasto lub w czasie popularnych garden parties. W okresie, gdy w modzie kobiecej oprócz stroju do jazdy konnej nie było żadnych innych ubiorów o charakterze sportowym, tego typu lekkie suknie były idealnym ubiorem nie tylko na wieś czy nad morze ale również aby oddawać się rekreacji na przykład pod postacią gry w krokieta. Jak ukazują ilustracje zamieszczane w „Punchu”, wiele pań dla wygody w czasie gry podpinało swoje spódnice; spod nich widać było nakrochmalone, płócienne halki oraz krynolinę lub spodnie spódnice pikowane. Na tego typu suknie niektóre panie nakładały rodzaj krótkiego „kaftanika” zwykle kończącego się na linii talii a czasem zakończonego baskiną zapinanego na całej długości z okrągłym dekoltem i rękawami równie szerokimi co suknia ujętymi w nadgarstku w wąski mankiet. „Kaftanik” ów, który można uznać za rodzaj lekkiej ale praktycznej „sportowej kurtki” najczęściej był w kolorze czerwonym. W ówczesnej modzie znany był jako: kurtka Garibaldiego.
Była ona bardzo popularna wśród pań w latach 60. XIX wieku, sięgała tali, była zapinana na guziczki i była szyta z czerwonego kaszmiru i dekorowana czarnymi lub białymi warkoczami lub haftami przy stójce, rękawach i połach kurtki. Jej krój i sposób dekorowania był inspirowany strojem noszonym przez włoskiego patriotę Giuseppe Garibaldiego. Obok sukni na krynolinach w tym okresie popularne były również komplety składające się z samej spódnicy, do której zakładano różnego rodzaju bluzki na przykład w paski, jak ukazuje to inna z rycin opublikowana w „Punchu” w 1867 roku.
Do tego typu ubiorów panie najczęściej zakładały solidne, sznurowane buty z krótką cholewką. Na głowach nosiły najczęściej małe kapelusze słomiane lub rodzaj czarnych filcowych toczków przybranych kitą piór. Wiele pań dodatkowo okrywało ramiona modnymi szalami kaszmirowymi. Na rękach nosiły jasne, irchowe rękawiczki.
W przypadku stroju męskiego, jak ukazują ryciny z „Punch`a”, istniała w tej materii dość duża różnorodność. Niektórzy panowie nawet oddając się grze w krokieta nie zdejmowali oficjalnych surdutów ani cylindrów, inni z kolei ubierali się o wiele swobodniej, wybierając jasne garnitury składające się z marynarki oraz długich spodni. Jeszcze inni do marynarek zakładali bufiaste spodnie do kolan oraz jasne pończochy. Na nogi, podobnie jak panie, panowie zakładali czarne, sznurowane buty za kostkę a na głowę przeróżne nakrycia, począwszy od czarnych cylindrów poprzez materiałowe kaszkiety, filcowe kapelusze z rondem wywiniętym po bokach oraz meloniki. Surduty oraz spodnie, które z nimi noszono, zwykle były w ciemnych kolorach, natomiast garnitury zwykle w jaśniejszych: beżowym, ciemnoniebieskim itp.
Deklaracja dostępności Wilanów dla Młodych Talentów
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie zobowiązuje się zapewnić dostępność swojej strony internetowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Oświadczenie w sprawie dostępności ma zastosowanie do strony internetowej Wilanów dla Młodych Talentów.
Data publikacji strony internetowej:
Data ostatniej istotnej aktualizacji:
Status pod względem zgodności z ustawą
Strona internetowa jest niezgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych z powodu niezgodności lub wyłączeń wymienionych poniżej.
Treści niedostępne
Brak opisów alternatywnych do treści nietekstowych (np. zdjęć i ilustracji). Brakujące opisy są systematycznie uzupełniane. (1.1.1, A)
Treści na stronie nie mają jasnej struktury (nieprawidłowe użycie znaczników semantycznych) (1.3.1, A)
Strona jest oparta na tabeli i przez to nie jest zrozumiała dla osób z niepełnosprawnością wzroku (1.3.2, A)
Miejscami nie jest zapewniony wystarczający kontrast minimalny. (1.4.3, AA)
Przy powiększeniu do 200% tekst źle się wyświetla i w ogóle nie ma możliwości odczytania tekstu po prawej stronie (1.4.4, AA)
Jednoznakowych skrótów klawiszowych nie można wyłączyć ani przemapować. (2.1.4, A)
Brak możliwości pominięcia pewnych bloków strony. Nie działają skróty klawiaturowe. (2.4.1, A)
Tytuł jest identyczny na podstronach i na stronie głównej. (2.4.2, A)
Nie wszystkie elementy aktywne są opisane albo nie zawsze opis jest jednoznaczny. (2.4.4, A)
Stronę w danym serwisie można zlokalizować tylko za pomocą jednego sposobu. (2.4.5, AA)
Brak nagłówków (2.4.6, AA)
Brak znacznika lang="pl" (3.1.1, A; 3.1.2, AA)
Brak identyfikatorów bądź unikalnych identyfikatorów. (4.1.1, A)
Przygotowanie deklaracji w sprawie dostępności
Deklarację sporządzono dnia:
Deklarację została ostatnio poddana przeglądowi i aktualizacji dnia:
Deklarację sporządzono na podstawie oceny podmiotu zewnętrznego przeprowadzonej przez Spółdzielnia Socjalna FADO.
Informacje zwrotne i dane kontaktowe
Za rozpatrywanie uwag i wniosków odpowiada: Maria Zielińska.
E-mail: mzielinska@muzeum-wilanow.pl
Telefon: 785905734
Każdy ma prawo:
zgłosić uwagi dotyczące dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
zgłosić żądanie zapewnienia dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
wnioskować o udostępnienie niedostępnej informacji w innej alternatywnej formie.
Żądanie musi zawierać:
dane kontaktowe osoby zgłaszającej,
wskazanie strony lub elementu strony, której dotyczy żądanie,
wskazanie dogodnej formy udostępnienia informacji, jeśli żądanie dotyczy udostępnienia w formie alternatywnej informacji niedostępnej.
Rozpatrzenie zgłoszenia powinno nastąpić niezwłocznie, najpóźniej w ciągu 7 dni. Jeśli w tym terminie zapewnienie dostępności albo zapewnienie dostępu w alternatywnej formie nie jest możliwe, powinno nastąpić najdalej w ciągu 2 miesięcy od daty zgłoszenia. Jeżeli zapewnienie dostępności cyfrowej nie będzie możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji. W przypadku, gdy podmiot publiczny odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego sposobu dostępu do informacji, wnoszący żądanie może tą samą drogą złożyć skargę w sprawie zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub elementu strony internetowej.
Parking i najbliższy przystanek znajdują się w odległości ok. 300 m od pałacu. Z pobliskich przystanków autobusowych oraz parkingu do pałacu prowadzi kilka dróg. Bezpośrednio do muzeum dochodzi się po nierównej nawierzchni, która częściowo składa się z kamieni polnych (tzw. kocie łby), częściowo jest to nawierzchnia HanseGrand.
Ze strony muzeum można pobrać plan pałacu i ogrodów z zaznaczonymi trudnościami oraz udogodnieniami architektonicznymi. Na planie zaznaczone są najwygodniejsze trasy dojścia do pałacu z najbliższych przystanków autobusowych oraz z parkingu.
Najdogodniejszym przejściem są pasy z sygnalizacją świetlną znajdujące się przy barze McDonald. Przechodzimy na drugą stronę ulicy, dochodzimy do ogrodzenia, po czym kierujemy się w prawo i cały czas idziemy prosto chodnikiem. Po drodze po lewej stronie mijamy szereg budynków oraz kościół, za którym zaczyna się teren muzeum.
Opis dojścia z pętli autobusowej do kasy a następnie do pałacu dostępny jest również w formacie tekstowym oraz jako opis słowny w formacie mp3.
Kasa muzeum znajduje się w budynku przy ul. St. Kostki Potockiego. Do środka wchodzi się po schodach. Dla osób z trudnościami w poruszaniu się przed kasą umieszczony jest słupek ze specjalnym przyciskiem. Po naciśnięciu przycisku pracownik kasy zgłosi się do Państwa.
Wejście do pałacu dostępne dla osób z niepełnosprawnością ruchową znajduje się w prawym skrzydle pałacu (od Sieni Zielonej).
Dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich dostępne są parter pałacu oraz park. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi ułatwiającymi wjazd i wyjazd z pałacu oraz poruszanie się po parterze pałacowym. WAŻNE! Ze względu na historyczny charakter miejsca jeszcze nie wszystkie progi zostały usunięte, a długość ramp, jakie możemy zastosować w obecnych warunkach, pozwala na osiągnięcie kąta nachylenia przy wjeździe i wyjeździe wynoszącego 24%. Dlatego osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich proszone są o przyjście do muzeum wraz z osobą towarzyszącą.
Uwaga! Ze względu na przejściowe trudności techniczne osoby poruszające się na wózkach elektrycznych czasowo nie mają możliwości wjazdu do pałacu. Niedogodności zostaną jak najszybciej usunięte.
Pierwsze piętro pałacu i Sala Uczt oraz poziom -1 nie są dostępne dla osób z niepełnosprawnością ruchową, w szczególności poruszających się na wózkach.
W każdym pomieszczeniu w pałacu znajduje się krzesło, z którego może skorzystać osoba potrzebująca odpoczynku.
W Galerii Północnej, Galerii Południowej oraz w Salonie Malinowym przygotowane zostały dodatkowe miejsca do siedzenia.
Toaleta dostosowana do potrzeb osób poruszających się na wózkach inwalidzkich znajduje się w Ogrodzie Różanym.
Do budynku i wszystkich jego pomieszczeń można wejść z psem asystującym i psem przewodnikiem.
