Ten maskulinistyczny trend w kobiecej modzie golfowej w początkach lat 30. XX wieku należał już do przeszłości. W tym okresie panie powracały do kobiecości i na polach golfowych ponownie pojawiły się sylwetki w spódnicach oraz kobiecych swetrach.
W wrześniowym numerze popularnego magazynu kobiecego „Femina” z 1930 roku umieszczono wiele zdjęć, reklam oraz rysunków ukazujących ówczesnych „celebrytów” oddających się snobistycznej grze w golfa. Wśród ukazanych pań żadna nie ma na sobie spodni. Jedne ubrane są w rozkloszowane sukienki podkreślające biust, talię i biodra a inne w spódnice noszone z dzianinowymi bluzkami i swetrami, zdarzają się nawet kostiumy składające się z żakietu i spódnicy.
Niektóre panie zamiast pończoch noszą krótkie skarpetki, co było również charakterystyczne dla mody sportowej lat 30. XX wieku a do tego buty typu spectators lub kiltie. Stroje te uzupełnione są przez apaszki, szale, rękawiczki oraz kapelusze z krągłą główką i dość szerokim rondem.
W tym okresie jednym z najpopularniejszych nakryć głowy, dobrym zarówno do uprawiania sportów jaki do pracy był tzw. French beret (beret francuski) reklamowany w 1933 roku w katalog Sears`a.
Wśród okazji, w czasie których można było go włożyć ukazano też pole golfowe a reklamowano go w ten sposób: „Francuskie berety! Importowane z Francji. Uszyte z najlepszej jakości wełnianego materiału. Wykonane z nie do podrobienia doskonałym wykończeniem. Pasują idealnie, zgrabne, wygodne. Pięknie się piorą.” Cena była równie atrakcyjna jak i oferta tylko 35 centów za sztukę a dolara za trzy, no i ten wybór kolorów: biały, piaskowy, czerwony, błękit królewski, granatowy, pomarańczowy, jasnozielony, ciemnozielony, brązowy, kolor ciemnego czerwonego wina tzw. rubytone oraz czarny.
Jak ukazuje następne zdjęcie z katalogu wysyłkowego Sears`a z 1938 roku moda na kobiece dzianinowe komplety składające się z bluzki i spódnicy zakładane na partyjkę golfa przetrwała do wybuchu II Wojny Światowej. Ukazane tu cztery modelki mają na sobie komplety w różnych kolorach i fasonach, do prostych spódnic za kolano dobrane mają bluzki z krótkimi, bufiastymi rękawkami, z kołnierzykiem lub bez, w łódkę, z półgolfem. Bluzki te są wkładane przez głowę lub zapinane na suwak, zdobią je dzianinowe paski lub wstążki wiązane na kokardkę pod kołnierzykiem. Niektóre są gładkie, jednokolorowe inne dwukolorowe lub przy dekoldzie i dole spódnicy pokryte wzorkiem. Panie noszą do nich berety lub zgrabne kapelusze.
Na koniec warto wspomnieć, że jedną z orędowniczek tego kobiecego stylu w modzie golfowej była jedna z największych mistrzyń tej dyscypliny lat 30., 40. i 50. XX wieku Mildred Ella „Babe” Didrikson Zaharias (1911-1956). Zaharias urodziła się w Teksasie ale jej rodzice i część rodzeństwa przybyli do USA z Norwegii, pierwotnie ich nazwisko brzmiało Didriksen. Mildred już jako małe dziecko uprawiała różne sporty w tym m.in. baseball, w którym wykazywała duże zdolności. Swoje słynne przezwisko „Babe” otrzymała na cześć jednego z najsłynniejszych amerykańskich baseballistów: George`a Babe`a Ruth (1895-1948). Ponad to grała również w koszykówkę, nurkowała, jeździła na wrotkach. Początkowo największe sukcesy odnosiła w lekkiej atletyce. Do Igrzysk Olimpijskich, które odbywały się w 1932 roku w Los Angeles zakwalifikowała się aż w trzech dyscyplinach: rzucie oszczepem, biegu przez płotki oraz skoku wzwyż. Zdobyła tam trzy medale: jeden srebrny (skoki wzwyż) i dwa złote (rzut oszczepem i bieg przez płotki). Golfem zainteresowała się już w 1935 roku i bardzo szybko zaczęła odnosić również i w tej dyscyplinie ogromne sukcesy. Początkowo startowała jako amatorka ale bardzo szybko została uznana za zawodowca. W 1938 roku jako pierwsza kobieta wzięła udział w zawodowym turnieju dla mężczyzn. Na zawodach poznała swojego przyszłego męża – George`a Zahariasa. Jej największe sukcesy w golfie przypadają na lata 40. i 50. XX wieku. Tak o Babe napisała Melanie Hauser: „W czasach kiedy od kobiety oczekiwano aby była delikatna i kobieca, Babe była głośna i dumna. Była kobietą o tzw. mocnych kościach (ważyła ponad 70 kg i mierzyła ponad 175 cm wzrostu ), miała orli nos, grube wargi i mocny, chłopięcy wygląd, jak tylko wchodziła do pokoju zwracała na siebie uwagę.” Na zdjęciach z późnych lat 30. XX wieku, Babe pomimo swojego jak na owe czasy „mocnego” wyglądu, ubrana jest bardzo kobieco. W tym czasie preferowała lekko rozkloszowane spódnice noszone z takimi samymi koszulami do tego zakładała krótkie skarpetki (doskonale podkreślające jej smukłe łydki) oraz dwukolorowe buty spectators. Gęste włosy do ramion były rozpuszczone i ułożone w modne w tym okresie fale. Warto dodać, że jednym z wielu talentów Babe było szycie, wiele swoich strojów wymyślała i tworzyła samodzielnie m.in. stroje do golfa.
Podsumowując tę część trzeba podkreślić, że moda golfowa zarówno męska jak i damska, od początku bardzo wyróżniała się na tle innych dyscyplin sportowych. Nigdzie indziej sportowcy i amatorscy gracze nie mieli tyle swobody aby poprzez strój oddać swoją indywidualność. Na barwność i niepowtarzalność mody golfowej składały się kolorowe i wzorzyste pończochy, swetry oraz kostiumy i komplety zarówno dla panów jak i pań, szyte najczęściej z doskonałej jakości tartanów i tweedów oraz fantazyjne nakrycia głowy. Trzeba również wspomnieć, że w tym okresie jedynie obuwie do jazdy konnej było utrzymane na tak wysokim poziomie i było tak doskonałej jakości jak buty do golfa. Ten swój niepowtarzalny i na pierwszy rzut oka rozpoznawalny styl i „sznyt” moda golfowa zawdzięcza przede wszystkim niezwykłym barwnym postacią, które w niego grywały na przykład takim jak Edward VIII.
Deklaracja dostępności Wilanów dla Młodych Talentów
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie zobowiązuje się zapewnić dostępność swojej strony internetowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Oświadczenie w sprawie dostępności ma zastosowanie do strony internetowej Wilanów dla Młodych Talentów.
Data publikacji strony internetowej:
Data ostatniej istotnej aktualizacji:
Status pod względem zgodności z ustawą
Strona internetowa jest niezgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych z powodu niezgodności lub wyłączeń wymienionych poniżej.
Treści niedostępne
Brak opisów alternatywnych do treści nietekstowych (np. zdjęć i ilustracji). Brakujące opisy są systematycznie uzupełniane. (1.1.1, A)
Treści na stronie nie mają jasnej struktury (nieprawidłowe użycie znaczników semantycznych) (1.3.1, A)
Strona jest oparta na tabeli i przez to nie jest zrozumiała dla osób z niepełnosprawnością wzroku (1.3.2, A)
Miejscami nie jest zapewniony wystarczający kontrast minimalny. (1.4.3, AA)
Przy powiększeniu do 200% tekst źle się wyświetla i w ogóle nie ma możliwości odczytania tekstu po prawej stronie (1.4.4, AA)
Jednoznakowych skrótów klawiszowych nie można wyłączyć ani przemapować. (2.1.4, A)
Brak możliwości pominięcia pewnych bloków strony. Nie działają skróty klawiaturowe. (2.4.1, A)
Tytuł jest identyczny na podstronach i na stronie głównej. (2.4.2, A)
Nie wszystkie elementy aktywne są opisane albo nie zawsze opis jest jednoznaczny. (2.4.4, A)
Stronę w danym serwisie można zlokalizować tylko za pomocą jednego sposobu. (2.4.5, AA)
Brak nagłówków (2.4.6, AA)
Brak znacznika lang="pl" (3.1.1, A; 3.1.2, AA)
Brak identyfikatorów bądź unikalnych identyfikatorów. (4.1.1, A)
Przygotowanie deklaracji w sprawie dostępności
Deklarację sporządzono dnia:
Deklarację została ostatnio poddana przeglądowi i aktualizacji dnia:
Deklarację sporządzono na podstawie oceny podmiotu zewnętrznego przeprowadzonej przez Spółdzielnia Socjalna FADO.
Informacje zwrotne i dane kontaktowe
Za rozpatrywanie uwag i wniosków odpowiada: Maria Zielińska.
E-mail: mzielinska@muzeum-wilanow.pl
Telefon: 785905734
Każdy ma prawo:
zgłosić uwagi dotyczące dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
zgłosić żądanie zapewnienia dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
wnioskować o udostępnienie niedostępnej informacji w innej alternatywnej formie.
Żądanie musi zawierać:
dane kontaktowe osoby zgłaszającej,
wskazanie strony lub elementu strony, której dotyczy żądanie,
wskazanie dogodnej formy udostępnienia informacji, jeśli żądanie dotyczy udostępnienia w formie alternatywnej informacji niedostępnej.
Rozpatrzenie zgłoszenia powinno nastąpić niezwłocznie, najpóźniej w ciągu 7 dni. Jeśli w tym terminie zapewnienie dostępności albo zapewnienie dostępu w alternatywnej formie nie jest możliwe, powinno nastąpić najdalej w ciągu 2 miesięcy od daty zgłoszenia. Jeżeli zapewnienie dostępności cyfrowej nie będzie możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji. W przypadku, gdy podmiot publiczny odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego sposobu dostępu do informacji, wnoszący żądanie może tą samą drogą złożyć skargę w sprawie zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub elementu strony internetowej.
Parking i najbliższy przystanek znajdują się w odległości ok.
300 m od pałacu.
Z pobliskich przystanków autobusowych oraz
parkingu do pałacu prowadzi kilka dróg. Bezpośrednio do muzeum
dochodzi się po nierównej nawierzchni, która częściowo składa
się z kamieni polnych (tzw. kocie łby), częściowo jest to
nawierzchnia HanseGrand.
Ze strony muzeum można pobrać plan pałacu i ogrodów z
zaznaczonymi trudnościami oraz udogodnieniami
architektonicznymi. Na planie zaznaczone są najwygodniejsze
trasy dojścia do pałacu z najbliższych przystanków autobusowych
oraz z parkingu.
Najdogodniejszym przejściem są pasy z sygnalizacją świetlną
znajdujące się przy barze McDonald. Przechodzimy na drugą stronę
ulicy, dochodzimy do ogrodzenia, po czym kierujemy się w prawo i
cały czas idziemy prosto chodnikiem. Po drodze po lewej stronie
mijamy szereg budynków oraz kościół, za którym zaczyna się
teren muzeum.
Opis dojścia z pętli autobusowej do kasy a następnie do pałacu
dostępny jest również w formacie tekstowym oraz jako opis
słowny w formacie mp3.
Kasa muzeum znajduje się w budynku przy ul. St. Kostki Potockiego.
Do środka wchodzi się po schodach. Dla osób z trudnościami w
poruszaniu się przed kasą umieszczony jest słupek ze specjalnym
przyciskiem. Po naciśnięciu przycisku pracownik kasy zgłosi się
do Państwa.
Wejście do pałacu dostępne dla osób z niepełnosprawnością
ruchową znajduje się w prawym skrzydle pałacu (od Sieni
Zielonej).
Dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich dostępne są
parter pałacu oraz park. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi
ułatwiającymi wjazd i wyjazd z pałacu oraz poruszanie się po
parterze pałacowym. WAŻNE! Ze względu na historyczny charakter
miejsca jeszcze nie wszystkie progi zostały usunięte, a długość
ramp, jakie możemy zastosować w obecnych warunkach, pozwala na
osiągnięcie kąta nachylenia przy wjeździe i wyjeździe
wynoszącego 24%.
Uwaga! Ze względu na przejściowe trudności techniczne osoby
poruszające się na wózkach elektrycznych czasowo nie mają
możliwości wjazdu do pałacu. Niedogodności zostaną jak
najszybciej usunięte.
Pierwsze piętro pałacu i Sala Uczt oraz poziom -1 nie są dostępne
dla osób z niepełnosprawnością ruchową, w szczególności
poruszających się na wózkach.
W każdym pomieszczeniu w pałacu znajduje się krzesło, z którego
może skorzystać osoba potrzebująca odpoczynku.
W Galerii Północnej, Galerii Południowej oraz w Salonie Malinowym
przygotowane zostały dodatkowe miejsca do siedzenia.
Toaleta dostosowana do potrzeb osób poruszających się na wózkach
inwalidzkich znajduje się w Ogrodzie Różanym.
Do budynku i wszystkich jego pomieszczeń można wejść z psem
asystującym i psem przewodnikiem.
Oranżeria
Dla osób zwiedzających dostępny jest wyłącznie poziom 0.
Do wejścia dla zwiedzających prowadzą stopnie o łącznej
wysokości 36 cm. Dodatkowo przy wejściu znajduje się próg o
wysokości 6 cm. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi
ułatwiającymi wjazd i wyjazd z Oranżerii.
Przestrzeń w Oranżerii jest duża i dostępna dla osób
poruszających się na wózkach inwalidzkich.
Pompownia
Budynek Pompowni nie jest dostępny dla osób poruszających się na
wózkach inwalidzkich.
Do budynku prowadzi droga pokryta nierówną nawierzchnią.
Przestrzeń przed budynkiem jest wyłożona kostką granitową o
łupanej nawierzchni.
Przed drzwiami wejściowymi znajduje się próg o wysokości 7 cm.
Wewnątrz budynku ze strefy wejściowej do głównej powierzchni
Pompowni, w której odbywają się warsztaty, prowadzą schody (do
pokonania jest 85 cm). W chwili obecnej nie ma możliwości
pokonania tych schodów. Zgodnie z zaleceniami audyty rozważany
jest montaż podnośnika.
Villa Intrata
Dojście do budynku wyłożone jest nierówną nawierzchnią –
granitowa kostka o powierzchni łupanej.
Budynek Villi Intraty nie jest dostępny dla osób poruszających
się na wózkach inwalidzkich z powodu schodów, które znajdują
się przy każdym z trzech wejść do budynku.
Dla budynku został wykonany audyt dostępności architektonicznej i
pracujemy nad wdrożeniem optymalnego rozwiązania.