Jak już wspominałam przez bardzo długi okres historii golfa uważano, że jest to sport czysto męski, kobiety nie były do niego dopuszczane a same kluby golfowe niekiedy żartobliwie nazywano „Eveless Edens” czyli Rajami bez Ewy. Mimo, iż pierwszą kobietą, o której wiadomo, że była zapaloną golfistką, była sama królowa Szkocji Maria Stuart, to nawet ten fakt, przez wiele lat nie chciał przekonać mężczyzn aby dopuścili panie do gry. Bardzo często jako główny argument wysuwano pogląd, że nie jest to kobiecy sport.
W uprawianiu tej gry, stała paniom na przeszkodzie jeszcze jedna rzecz, ówczesna moda. Sztywne gorsety, szerokie krynoliny czy też w późniejszym okresie rozbudowane turniury przeszkadzały paniom w przyjęciu odpowiedniej postawy i wykonaniu poprawnego swingu. Dlatego pomimo, iż pierwszy klub golfowy dla kobiet został założony w 1867 roku w St. Andrews, prawdziwa kariera tej dyscypliny wśród pań rozpoczyna się dopiero w latach 90. XIX wieku. W 1893 roku utworzono na Wyspach Brytyjskich Ladies Golf Union a w 1894 rozegrano pierwsze mistrzostwa: British Ladies Golf Championschip.
Jak pisze Alison Adburgham stroje pierwszych golfistek, był całkowicie nie przystosowane do realiów gry w golfa. Jedna z nich miss Mable Springer wspominała, że jej strój składał się z kapelusza w marynarskim stylu, sztywnego kołnierzyka, który porobił jej bolące otarcia na szyi, długiej spódnicy noszonej z tzw. petersham belt (pasek petersham) i kilkoma halkami ciężkimi od błota. /Petersham belt- rodzaj tkanego paska noszonego w wnętrz stanika, którym okręcano kobieca talię, noszono go po to aby przeciwdziałać przesuwaniu się gorsetu w czasie noszenia. Po raz pierwszy zastosowano go w 1870 roku, jego nazwa pochodzi od wytwórcy tego elementu/.
Jak ukazują zachowane materiały w latach 90. XIX wieku najpopularniejszy strój do golfa dla pań składał się z koszuli i długiej spódnicy.
Zarówno krój koszuli jak i spódnicy pozostawały w zgodzie z ogólnie panującymi w tym okresie tendencjami w modzie kobiecej a talię podkreślał szeroki pasek. Spódnice były jedynie troszkę krótsze od tych noszonych na co dzień. Na głowie noszono berety lub kapelusiki ozdobione piórem. Strój bardzo podobny do ukazanych na ówczesnych materiałach ikonograficznych, zachował się w oryginale do naszych czasów w zbiorach Instytutu Ubioru w Kioto. Jest on datowany na rok ok. 1893. Składa się z bluzki uszytej z bawełnianego materiału i lnianej, białej spódnicy. Krój bluzki stanowi ciekawy mix mody kobiecej i męskiej: kołnierzyk jest sztywny i stojący jak w koszulach u panów, natomiast rękawy są szerokie i bufiaste co było cechą charakterystyczną ówczesnych sukni, bluzek oraz żakietów damskich. Bluzeczka ma rodzaj baskiny, jej przód oraz mankiety uszyte są z jasnej bawełny w drobne kropeczki natomiast rękawy są w jednolitym kolorze co też daje bardzo ciekawy efekt. Spódnica sięga nad kostkę i od wysokości bioder układa się w zgrabne kontrafałdy. Talia podkreślona jest czarnym materiałowym paskiem ze szpicem. Bluzce towarzyszy biała muszka a na głowie golfistka nosi słomiany canotier, na rękach jasne, skórzane rękawiczki.
Jak piszą Calasibetta i Tortora wiele kobiet: We wczesnym okresie golfa nosiło uproszczoną wersję marynarki norfoldzkiej, czapkę typu Glengarry oraz krótsze spódnice a czasem tzw. divided skit- czyli rodzaj spódnico-spodni. /Glengarry cap jest to nakrycie głowy pochodzenia szkockiego, noszony przez regimenty szkockich górali, swoją formą przypomina rodzaj furażerki, zwykle szyta jest z czarnego, filcowego materiału, u dołu zwykle lamowana jest szerokim pasem kraciastej lamówki z materiału typu tartan, po boku ma zwykle odznaki oddziału a z tyłu dwie powiewające czarne wstążki, jej nazwa pochodzi doliny Glengarry, znajdującej się w Invernessshire w Szkocji. Czapki tego typu stały się bardzo popularne w II połowie XIX wieku jako element strojów sportowych/.
Jasna bluzka o męskim kroju noszona z ciemną spódnicą, tak popularna w latach 90. XIX wieku był nadal w użyciu aż do lat nastych XX wieku .
Deklaracja dostępności Wilanów dla Młodych Talentów
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie zobowiązuje się zapewnić dostępność swojej strony internetowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Oświadczenie w sprawie dostępności ma zastosowanie do strony internetowej Wilanów dla Młodych Talentów.
Data publikacji strony internetowej:
Data ostatniej istotnej aktualizacji:
Status pod względem zgodności z ustawą
Strona internetowa jest niezgodna z ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych z powodu niezgodności lub wyłączeń wymienionych poniżej.
Treści niedostępne
Brak opisów alternatywnych do treści nietekstowych (np. zdjęć i ilustracji). Brakujące opisy są systematycznie uzupełniane. (1.1.1, A)
Treści na stronie nie mają jasnej struktury (nieprawidłowe użycie znaczników semantycznych) (1.3.1, A)
Strona jest oparta na tabeli i przez to nie jest zrozumiała dla osób z niepełnosprawnością wzroku (1.3.2, A)
Miejscami nie jest zapewniony wystarczający kontrast minimalny. (1.4.3, AA)
Przy powiększeniu do 200% tekst źle się wyświetla i w ogóle nie ma możliwości odczytania tekstu po prawej stronie (1.4.4, AA)
Jednoznakowych skrótów klawiszowych nie można wyłączyć ani przemapować. (2.1.4, A)
Brak możliwości pominięcia pewnych bloków strony. Nie działają skróty klawiaturowe. (2.4.1, A)
Tytuł jest identyczny na podstronach i na stronie głównej. (2.4.2, A)
Nie wszystkie elementy aktywne są opisane albo nie zawsze opis jest jednoznaczny. (2.4.4, A)
Stronę w danym serwisie można zlokalizować tylko za pomocą jednego sposobu. (2.4.5, AA)
Brak nagłówków (2.4.6, AA)
Brak znacznika lang="pl" (3.1.1, A; 3.1.2, AA)
Brak identyfikatorów bądź unikalnych identyfikatorów. (4.1.1, A)
Przygotowanie deklaracji w sprawie dostępności
Deklarację sporządzono dnia:
Deklarację została ostatnio poddana przeglądowi i aktualizacji dnia:
Deklarację sporządzono na podstawie oceny podmiotu zewnętrznego przeprowadzonej przez Spółdzielnia Socjalna FADO.
Informacje zwrotne i dane kontaktowe
Za rozpatrywanie uwag i wniosków odpowiada: Maria Zielińska.
E-mail: mzielinska@muzeum-wilanow.pl
Telefon: 785905734
Każdy ma prawo:
zgłosić uwagi dotyczące dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
zgłosić żądanie zapewnienia dostępności cyfrowej strony lub jej elementu,
wnioskować o udostępnienie niedostępnej informacji w innej alternatywnej formie.
Żądanie musi zawierać:
dane kontaktowe osoby zgłaszającej,
wskazanie strony lub elementu strony, której dotyczy żądanie,
wskazanie dogodnej formy udostępnienia informacji, jeśli żądanie dotyczy udostępnienia w formie alternatywnej informacji niedostępnej.
Rozpatrzenie zgłoszenia powinno nastąpić niezwłocznie, najpóźniej w ciągu 7 dni. Jeśli w tym terminie zapewnienie dostępności albo zapewnienie dostępu w alternatywnej formie nie jest możliwe, powinno nastąpić najdalej w ciągu 2 miesięcy od daty zgłoszenia. Jeżeli zapewnienie dostępności cyfrowej nie będzie możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji. W przypadku, gdy podmiot publiczny odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego sposobu dostępu do informacji, wnoszący żądanie może tą samą drogą złożyć skargę w sprawie zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub elementu strony internetowej.
Parking i najbliższy przystanek znajdują się w odległości ok. 300 m od pałacu. Z pobliskich przystanków autobusowych oraz parkingu do pałacu prowadzi kilka dróg. Bezpośrednio do muzeum dochodzi się po nierównej nawierzchni, która częściowo składa się z kamieni polnych (tzw. kocie łby), częściowo jest to nawierzchnia HanseGrand.
Ze strony muzeum można pobrać plan pałacu i ogrodów z zaznaczonymi trudnościami oraz udogodnieniami architektonicznymi. Na planie zaznaczone są najwygodniejsze trasy dojścia do pałacu z najbliższych przystanków autobusowych oraz z parkingu.
Najdogodniejszym przejściem są pasy z sygnalizacją świetlną znajdujące się przy barze McDonald. Przechodzimy na drugą stronę ulicy, dochodzimy do ogrodzenia, po czym kierujemy się w prawo i cały czas idziemy prosto chodnikiem. Po drodze po lewej stronie mijamy szereg budynków oraz kościół, za którym zaczyna się teren muzeum.
Opis dojścia z pętli autobusowej do kasy a następnie do pałacu dostępny jest również w formacie tekstowym oraz jako opis słowny w formacie mp3.
Kasa muzeum znajduje się w budynku przy ul. St. Kostki Potockiego. Do środka wchodzi się po schodach. Dla osób z trudnościami w poruszaniu się przed kasą umieszczony jest słupek ze specjalnym przyciskiem. Po naciśnięciu przycisku pracownik kasy zgłosi się do Państwa.
Wejście do pałacu dostępne dla osób z niepełnosprawnością ruchową znajduje się w prawym skrzydle pałacu (od Sieni Zielonej).
Dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich dostępne są parter pałacu oraz park. Muzeum dysponuje rampami rozkładanymi ułatwiającymi wjazd i wyjazd z pałacu oraz poruszanie się po parterze pałacowym. WAŻNE! Ze względu na historyczny charakter miejsca jeszcze nie wszystkie progi zostały usunięte, a długość ramp, jakie możemy zastosować w obecnych warunkach, pozwala na osiągnięcie kąta nachylenia przy wjeździe i wyjeździe wynoszącego 24%. Dlatego osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich proszone są o przyjście do muzeum wraz z osobą towarzyszącą.
Uwaga! Ze względu na przejściowe trudności techniczne osoby poruszające się na wózkach elektrycznych czasowo nie mają możliwości wjazdu do pałacu. Niedogodności zostaną jak najszybciej usunięte.
Pierwsze piętro pałacu i Sala Uczt oraz poziom -1 nie są dostępne dla osób z niepełnosprawnością ruchową, w szczególności poruszających się na wózkach.
W każdym pomieszczeniu w pałacu znajduje się krzesło, z którego może skorzystać osoba potrzebująca odpoczynku.
W Galerii Północnej, Galerii Południowej oraz w Salonie Malinowym przygotowane zostały dodatkowe miejsca do siedzenia.
Toaleta dostosowana do potrzeb osób poruszających się na wózkach inwalidzkich znajduje się w Ogrodzie Różanym.
Do budynku i wszystkich jego pomieszczeń można wejść z psem asystującym i psem przewodnikiem.
