|
|
Moda XVIII w. |
|
|
|
|
|
|
| Fichu |
Latem […] kładły chustkę na szyję muślinową, jedwabiem, złotem i srebrem w kwiaty haftowaną, kolorów białego, żółtego, zielonego i czerwonego, której końce, na krzyż na przedzie złożone […], pierś wypukłą zakrywały, dając przez materią cienką i rzadką dosyć przeźroczystości. Na plecy w miarę łopatek spuszczał się jeden koniec, czyli róg takiej chustki, trzykąt wydający.
J. Kitowicz
|
Gdy nastały te długie suknie, nastały oraz i gorse wycinane tak, iż całe plecy, aż po łopatki i pół piersi aż do brodawek suknią nie były przyodziane, co było widokiem oko skromne przerażającym, a lubieżne zapalającym; zakrywałyć ony wprawdzie tę ponętę swoją chustkami […] albo też palatynkami strusimi; ale to takie były zakrycia, które wąskim przesmykiem rzuconego cienia więcej jeszcze blasku ciału, przeglądającemu jak przez sieć albo przez kratę, dodawały.
J. Kitowicz |
| Efektownym wykończeniem kobiecego ubioru były zdobione haftem lub koronką chusty - fichu, osłaniające głębokie dekolty sukien. Najczęściej chusteczki szyto z cienkiego białego płócienka. Najwytworniejsze były chusteczki z jedwabnej gazy haftowane kolorową przędzą jedwabną i nicią złotą lub srebrną. Większe chusty krzyżowano na piersiach i wiązano z tyłu w pasie, mniejsze wiązano z przodu na piersiach lub chustkę układano na ramionach, a jej końce przeciągano przez taśmy na bawecie. |
|
|
|
|
|
